Όνειρα και καμώματα από πλαστελίνη.....

Όνειρα και καμώματα από πλαστελίνη .  (Παράθυρο –Αιμιλία Κονταίου).

                

Ησυχία  μέσα στο παιδικό δωμάτιο δεν ακουγόταν τίποτα.

Όταν ξαφνικά ,μέσα από ένα μικρό χάρτινο κουτί στο πιο

Ψηλό ράφι της βιβλιοθήκης ακούστηκε  -  Ωχ τι στρίμωγμα κι αυτό εδώ μέσα! Ροζαλία κάνε στην άκρη!

-Λιλά σταμάτα να γκρινιάζεις και κάνε εσύ στην άκρη!

Το τι ακολούθησε μετά! Δεν φαντάζεστε παιδιά!

Μία μία οι πλαστελίνες πηδούσαν έξω από το κουτί

Και βούταγαν στον αέρα ,από το πιο ψηλό ράφι της βιβλιοθήκης προς το τραπεζάκι της Άννας όπου άρχιζαν να απλώνονται, να τεντώνονται..να κυλούν, να κατρακυλούν …να τυλίγονται  ,να ξετυλίγονται …να ενώνονται, να χωρίζονται …να παίζουν να γελούν και να καμώνονται.

Εικόνες παραμυθένιες… εικόνες ονειρικές!

Η Κίτρη ,η κίτρινη πλαστελίνη δηλαδή ,τους φώναξε από ψηλά.

-Ένας ήλιος σας λείπει τώρα! Έρχομαι και τον φτιάχνω στη στιγμή! Κι έτσι έκανε Με ένα σάλτο βρέθηκε στον αέρα και

Μόλις έκανε πλουφ  πάνω στη  μπλέ  πλαστελίνη ,άρχισε να κουλουριάζεται ,να κυλά από εδώ ,να κατρακυλά  

 και να βγάζει ακτίνες ,όμοιες με ηλιαχτίδες στη στιγμή!

-Α…ως εδώ! Δεν αντέχω άλλο τη γκρίνια σας κορίτσια.

Ανοίγω το κουτί και φεύγω! Φώναξε η Καφετί ,δηλαδή η καφέ πλαστελίνη του κουτιού, που με ένα σάλτο βρέθηκε ψηλά στον αέρα φωνάζοντας Α-Ε-Ρ-Α!

Πριν καλά καλά τελειώσει η καφετί πλαστελίνη πλαφ προσγειώθηκε στο τραπεζάκι  της Άννας .Της Άννας που από ώρα  κοιμόταν και ονειρευόταν όπως όλα τα παιδιά που το πρωί ξυπνάνε για να πάνε σχολείο.

Η καφετί πλαστελίνη δεν χόρταινε την άπλα. Τεντωνόταν,

απλωνόταν ώσπου στάθηκε ακίνητη όμοια με αμμουδιά στην λιακάδα!

Όλες οι πλαστελίνες κοιτούσαν έκπληκτες από ψηλά την καφετί. Την τολμηρή !Η θαλασσιά πλαστελίνη ζήλεψε.

Πήρε φόρα και πήδηξε στο τραπέζι. Έτσι βρέθηκε δίπλα στην καφετί. Τεντωνόταν ,απλωνόταν ώσπου στάθηκε ακίνητη σαν την ακρογιαλιά!

Η μπλέ  δίχως να χάσει χρόνο πήδηξε κι αυτή .Τέτοιο παιχνίδι

δεν θα το έχανε ώσπου βρέθηκε κοντά στην καφετί και την θαλασσιά. Απλώθηκε μαζεύτηκε και πάλι απλώθηκε ώσπου έμεινε ακίνητη όμοια με ουρανό. Πουπουλένια σύννεφα πολύχρωμα πουλιά χιλιόχρωμα λουλούδια και μαγικά χαλιά… Κάστρα στη άμμο κοχύλια… Δέντρα  φρούτα …ζωάκια παιχνίδια και παιδάκια! σκέφτηκε η μαμά της Άννας το άλλο πρωί όταν πήγε να την ξυπνήσει και κοίταξε το τραπεζάκι.

Ύστερα είπε καλημέρα κόρη μου!

Ησυχία μέσα στο δωμάτιο μόνο το γέλιο της Άννας ακουγόταν που προσπαθούσε να ξυπνήσει λέγοντας

-Οι πλαστελίνες, μαμά……

  Μετά από την όμορφη αυτή ιστορία είμαι σίγουρη παιδιά ότι θα αφήσετε την φαντασία σας και θα φτιάξετε κι εσείς  πολύ ωραία πράγματα με τις πλαστελίνες…..…..καλή διασκέδαση!

Τα έργα των παιδιών